- FoititikaNea Newsroom
- |
Οι σπουδές της Μαρίνας Σάττι / Σε ποια σχολή πέρασε στις πανελλήνιες
Η Μαρίνα Σάττι θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 68ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision στο Μάλμε της Σουηδίας το 2024 με το τραγούδι Ζάρι. Η Μαρίνα Σάττι γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο πατέρας της είναι Σουδανός και η μητέρα της Ελληνίδα. Τα παιδικά της χρόνια ήταν πλούσια σε ετερόκλητα ηθολογικά και πολιτιστικά ερεθίσματα που επηρέασαν βαθιά τη μετέπειτα μουσική της εξέλιξη και τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της καλλιτεχνικής της πορείας.
«Έλεγα συνέχεια ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, το είχα καραμέλα. Τότε η μαμά μου μου πρότεινε να δώσω για την αρχιτεκτονική, και εγώ σκέφτηκα ότι θα ήταν η τέλεια ευκαιρία να πάω στην Αθήνα να σπουδάσω ηθοποιός».
«Στη δευτέρα και στην τρίτη λυκείου κάθισα και διάβασα. Ήταν η πρώτη φορά που αφοσιώθηκα σε κάτι, δόθηκα ολοκληρωτικά. Σκεφτόμουν ότι ότι θα πάω στην αρχιτεκτονική, στο Πολυτεχνείο και ταυτόχρονα θα πάω σε μια δραματική σχολή. Το πήρα απόφαση. Γύρω στις 10 -11 το βράδυ, όταν είχαν τελειώσει όλα, σχολεία, φροντιστήρια, είχε κλείσει η τηλεόραση, και όλοι κοιμούνταν, καθόμουν στο γραφείο μου και το επόμενο τρίωρο ήταν αποκλειστικά “για μένα”. Έλυνα τις ασκήσεις με τους δικούς μου ρυθμούς, έκανα επαναλήψεις. Ότι δεν καταλάβαινα, άνοιγα το λυσάρι των μαθηματικών και έλεγα στον εαυτό μου “έλα τώρα να δούμε πώς το λύνει”. Ήταν μια μοναχική διαδικασία και τα κατάφερα, πέρασα στην αρχιτεκτονική Αθήνας. Στα μαθήματα κατεύθυνσης έγραψα πάνω από τα 19, αλλά στα γενικής κάτι 11άρια» είχε δηλώσει στο bοvary.
«Η φοιτητική ζωή στην Αθήνα ξεκίνησε με μαθήματα στο Πολυτεχνείο και άραγμα στα Εξάρχεια. Στην αρχή πήγαινα στη σχολή. Από το πρώτο τρίμηνο μπλέχτηκα με διάφορα θεατρικά και στο δεύτερο έτος γράφτηκα στο Εθνικό Ωδείο. Όσο έμπαινα πιο βαθιά στη μουσική, τόσο έβγαινα από την αρχιτεκτονική. Στο τρίτο έτος, σταμάτησα να πηγαίνω. Δεν μπορώ να πω ότι είχα ιδιαίτερη φοιτητική ζωή -οι φίλες μου από το σχολείο πήγαιναν διακοπές, ταξίδια στην Ευρώπη, κι εγώ διάβαζα μουσική. Γράφτηκα στο ωδείο, ξεκίνησα να κάνω κλασικό τραγούδι με τον δάσκαλο που έχω μέχρι σήμερα, τον Πάνο Δήμα. Κάναμε ρεπερτόριο σοπράνο κολορατούρας. Έδωσα εξετάσεις για μια κλασική υποτροφία, πίστευα ότι θα πάω στη Βιέννη και θα κάνω όπερα. Όμως δεν είχα πραγματικά αφιερωθεί σε αυτό, δεν είχα το lifestyle που απαιτεί μια τέτοια πορεία. Δεν την πήρα. Παράλληλα, εκτός από το κλασικό, στο ωδείο έκανα και τζαζ. Κέρδισα τότε μια υποτροφία για το Berklee College of Music (σ.σ. Ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά πανεπιστήμια για τζαζ στον κόσμο), αλλά την έβαλα στην άκρη, να κάθεται».
«Στο Berklee, έζησα το ίδιο πράγμα. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο σε μια μουσική κοινότητα. Μια κοινότητα ανοιχτή σε ιδέες και σε μη μουσικές ιδέες, ο καθένας έφερνε κάτι δικό του. Ένα παρόμοιο συναίσθημα με το αγγλικό σχολείο που πήγαινα μικρή, με παιδιά από διαφορετικές χώρες, το ίδιο συναίσθημα που είχα στις διακοπές στο Σουδάν. Είχα καλούς φίλους από τη Βουλγαρία, την Παλαιστίνη, το Λίβανο, τη Μαλαισία και από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Είχα ξεκινήσει και εγώ και μάθαινα λίγα ισπανικά και ταυτόχρονα τραγουδούσα Bill Evans και Wayne Shorter. Με ρωτούσαν τότε οι φίλοι μου, πώς είναι τα ελληνικά σαν γλώσσα, πώς είναι η μουσική στη χώρα μου. Και είπα στον εαυτό μου “είσαι από την Ελλάδα και το Σουδάν. Μην προσπαθείς να ζήσεις κάτι άλλο”. Είναι σαν να έπρεπε να φύγω γεωγραφικά πιο μακριά από τις ρίζες μου για να ξαναβρώ τον πυρήνα μου. Αποφοίτησα με πτυχίο στην ενορχήστρωση και τη μουσική παραγωγή».
«Όσο ήμουν στο Berklee, έπρεπε κάπως να δουλέψω. Είχαν προτείνει σε μια φίλη μου από την Κύπρο να τραγουδήσει σε ένα ελληνικό εστιατόριο και μου είπε ότι έψαχναν άλλη μια κοπέλα. Τελικά πήγαμε μαζί, και εγώ τραγουδούσα εκεί και για τον επόμενο χρόνο. Ήταν ένα ελληνικό εστιατόριο αρκετά έξω από τη Βοστώνη. Τα Σάββατά μου, λοιπόν, έτσι -πήγαινα εκεί και τραγουδούσα. Χορεύαμε συρτάκι και καλαματιανά, μας πετούσαν μονοδόλαρα. Το γλέντι τελείωνε όμως πάντα νωρίς, θυμάμαι γύρω στη μία. Σκούπιζαν το πάτωμα, έβαζαν τα χρήματα σε στίβες, τα μετρούσαμε και τα μοιράζαμε.Τρώγαμε και κανένα ντολμαδάκι, γιουβαρλάκι από την κουζίνα και γυρνούσαμε. Ήταν μια φούσκα που άνοιγε μόνο τα Σάββατα και ό,τι και να έλεγα στους φίλους από τη σχολή δεν θα το περιέγραφε ακριβώς. »
«Γιατί γύρισα από την Αμερική; Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταλάβει ακριβώς. Ήταν μάλλον μια απόφαση της στιγμής. Το πλάνο για πολλούς από τους συμφοιτητές μου εκεί ήταν να πάνε στη Νέα Υόρκη και να κάνουν πρακτική. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όσο ακούγονται. Οι περισσότεροι φίλοι μου δούλευαν όλη μέρα σε άσχετες δουλειές για να μπορούν να πληρώνουν τα χίλια δολάρια του ενοικίου και μια στο τόσο να βρίσκουν χρόνο να ασχολούνται με τη μουσική. Σκεφτόμουν ότι θα γυρίσω και αν θελήσω να ξαναφύγω, θα φύγω. Πάντα το είχα αυτό σαν ανοιχτό ενδεχόμενο».
«Γύρισα λοιπόν και άρχισα να δουλεύω στα θέατρα, σε παραστάσεις, σε μιούζικαλ. Κι όμως, μέσα μου περνούσα μια κρίση. Μετά από 3-4 χρόνια είπα στον εαυτό μου “ποιο είναι το πρόβλημά σου; τι είναι αυτό που σε κρατάει και δεν το χαίρεσαι; τι σου λείπει;”. Αντικειμενικά έκανα αυτό που έλεγα πάντα ότι ήθελα να κάνω -έκανα θέατρο, είχα προτάσεις. Στο μεταξύ όμως, είχα γίνει κάτι άλλο. Έτσι, έκανα ένα βήμα πίσω, είπα ότι δεν έχω υποχρέωση απέναντι σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό μου, στο να είμαι χαρούμενη. Ως τότε, έκλεινα τη μία δουλειά μετά την άλλη γιατί έτσι είναι αυτά, δεν μπορείς να πεις όχι, γιατί έχουμε κρίση και την επόμενη σεζόν μπορεί να μην έχεις δουλειά, τώρα σε μαθαίνει ο κόσμος και τώρα είναι η ευκαιρία να κάνεις πράγματα. Είπα μέσα μου ένα “στοπ”. Μόνο και μόνο το ότι έδωσα στον εαυτό μου τη δυνατότητα να σκεφτεί ξανά τι του αρέσει, με απελευθέρωσε από ένα τεράστιο βάρος. Ήμουν μουσικός, ηθοποιός δεν έγινα ποτέ. Ήθελα να γυρίζω σπίτι και να λύνω θέματα αρμονίας, όπως στο σχολείο, στις διακοπές, έλυνα ολοκληρώματα». Τα παραπάνω είχε δηλώσει στο bοvary η Μαρίνα Σάττι.
Eurovision 2024, το τραγούδι Ζάρι
Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον στη μουσική και στο σχέδιο, ξεκινώντας τις σπουδές της στο κλασικό πιάνο στο Ωδείο Απόλλων Ηρακλείου σε ηλικία 7 ετών, ενώ η μεγάλη της αγάπη ήταν οι χορωδίες. Αργότερα στην εφηβεία της, ξεκίνησε σπουδές στο κλασικό τραγούδι.
Αφού ολοκλήρωσε το σχολείο μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). Παράλληλα, ξεκίνησε σπουδές στο θέατρο στην Ανώτατη Σχολή Δραματικής Τέχνης "Βεάκη" και στην "Κεντρική Σκηνή" αλλά και σπουδές jazz μουσικής στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας.
Το 2009 έλαβε πτυχίο κλασικού πιάνου και ανώτερων θεωρητικών στη μουσική καθώς & δίπλωμα στο κλασικό τραγούδι με καθηγητή τον Πάνο Δήμα, στο οποίο αρίστευσε και τιμήθηκε με το 1ο βραβείο. Την ίδια χρονιά εκπροσώπησε την Ελλάδα στην European Jazz Orchestra (EBU), ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη με έργα του Peter Herbolzheimer.
Το 2010 τραγούδησε στο John F. Kennedy Center στην Ουάσινγκτον Π.Κ. με το World Jazz Nonet ενώ συμμετείχε στο a cappella φωνητικό σχήμα The Singing Tribe που συνεργάστηκε με τον Bobby McFerrin.
Το 2011 αποφοίτησε από το διεθνούς φήμης Berklee College of Music, όπου σπούδασε με υποτροφία Ενορχήστρωση και Παραγωγή (Contemporary Writing & Production) έχοντας φοιτήσει πλάι στους Danilo Perez, Jamie Haddad, Simon Shaheen, John Patittuchi, Christiane Karam ανάμεσα σε άλλους. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Αμερική ανέπτυξε τον προσωπικό της ήχο, συνδυάζοντας τις διαφορετικές μουσικές παραδόσεις με τις οποίες μεγάλωσε όπως την ελληνική, την αραβική αλλά και τη βαλκανική.
Το 2016 η Σάττι κυκλοφόρησε τo single "Κούπες", μια πρωτότυπη διασκευή του παραδοσιακού σμυρνέικου τραγουδιού "Θα Σπάσω Κούπες". Το τραγούδι κέρδισε γρήγορα εντυπώσεις έχοντας ξεπεράσει σήμερα τις 27 εκατομμύρια προβολές στο YouTube ενώ έχει συμπεριληφθεί στη συλλογή Buddha Bar compilation albums: 20 Years Anniversary των Ravin & Bob Sinclar.
Πτυχιούχος κλασικού πιάνου, ανώτερων θεωρητικών στη μουσική, διπλωματούχος κλασικού τραγουδιού και υποκριτικής, αλλά και υπότροφος του διεθνούς φήμης Berklee College of Music,
Τα ευρωπαϊκά Μέσα την παρουσιάζουν ως πρέσβειρα της ελληνικής και βαλκανικής σκηνής, μιας ιδιαίτερης διαδρομής που παντρεύει την παραδοσιακή μουσική με την pop, τόσο κλασική όσο και σύγχρονη.
Το 2017 κατέκτησε την κορυφή των charts με το single «Μάντισσα», ενώ λίγο αργότερα το κοινό υποδέχτηκε το «Πόνος Κρυφός», που έκανε πρεμιέρα στο γερμανικό COLORS (πρώτη φορά για Έλληνα καλλιτέχνη με ελληνικό στίχο), παίρνοντας ακόμα μία πρωτιά στην πλατφόρμα NOWNESS, που παρουσίασε πρώτο το εξαιρετικό της video clip για το παραδοσιακό κομμάτι «Γιατί πουλί μ’».
Το 2017 ίδρυσε επίσης τις CHÓRES [ˈkɔɾɛs], ένα αμιγώς γυναικείο χορωδιακό σύνολο, αποτελούμενο από περισσότερες από 150 γυναίκες 15-60 χρόνων, του οποίου διατηρεί την καλλιτεχνική διεύθυνση –ένα καλλιτεχνικό φυτώριο που αποσκοπεί στη διάσωση, επεξεργασία και προώθηση του πλούτου της ελληνικής παράδοσης, αλλά και στη δημιουργία πρωτότυπου μουσικού ρεπερτορίου και παραστασιακών δράσεων σε συνεργασία με σύγχρονους καλλιτέχνες, ενώ αναβιώνει με μοναδικό τρόπο τα παραδοσιακά τραγούδια του χθες με τον ήχο και την αισθητική τού σήμερα.
Τον Μάιο του 2022, κυκλοφόρησε το πρώτο ολοκληρωμένο προσωπικό της άλμπουμ YENNA, ενώ το 2023 πειραματίστηκε παραδίδοντας το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της FLABOURO αλλά και το TUCUTUM, ένα τραγούδι-σχόλιο πάνω στη βαλκανική trap, που αναδείχτηκε στο viral του καλοκαιριού.
ZARI Lyrics
Πόνος μη μας έρθει μακάρι
Πέφτω και κυλιέμαι σα ζάρι
Κάνω πως ξεχνάω τ' όνομα σου
Κι όλα αλλάζουν γύρω μου απότομα
Ο άνεμος για πού θα μας πάρει;
Πέφτω και κυλιέμαι σα ζάρι
Κάνω πως ξεχνάω τ' άρωμα σου
Κι όλα αλλάζουν γύρω μου
Eh, I'm gonna do it my way
Στο μυαλό σου θα μπαινοβγαίνω
Γιατί δε μου 'δωσες το χέρι ούτε για να πιαστώ
Κάποτε είχα πόνο για σένα κρυφό
Τ' αφήνω όλα να βγούνε
Πάμε put your hands up
Κάνω ότι δεν ήτανε ψέμα
Ρίξε άλλη μια τελευταία φορά
Κι άσε να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα, τα, τα-τα
Τα, τα, τα, τα, τα, τα
Κι άσε να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα, τα-τα, τα, τα, να μας φέρει ό, τι θέλει
Τα, τα, τα, τα, τα, τα
Κι ας είναι να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα, τα-τα, τα, τα, να μας φέρει ό, τι θέλει
Να μη θυμηθώ, τις ώρες που κόντευα να τρελαθώ
Άσε να μη θυμηθώ
Δε πίστευες το κάρμα ότι είναι αληθινό
Πάμε put your hands up
Κάνω ότι δεν ήτανε ψέμα
Ρίξε άλλη μια τελευταία φορά
Κι άσε να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα, τα, τα-τα
Μόνη κι αν μένω, πάντα σε περιμένω
Τρέμω σαν φλόγα, σαν σπίρτο αναμμένο
Όταν χαράζει με τρώει το μαράζι
Μόνη πεθαίνω αν είσαι αλλού
Τα, τα, τα, τα, τα, τα
Κι άσε να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα, τα-τα, τα, τα, να μας φέρει ό, τι θέλει
Τα, τα, τα, τα, τα, τα
Κι ας είναι να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα, τα-τα, τα, τα, να μας φέρει ό, τι θέλει
Πόνος μη μας έρθει μακάρι
Πέφτω και κυλιέμαι σα ζάρι
Κάνω πως ξεχνάω τ' όνομα σου
Κι όλα αλλάζουν γύρω μου απότομα
Ο άνεμος για πού θα μας πάρει;
Πέφτω και κυλιέμαι σα ζάρι (oh-eh, oh-eh)
Κάνω πως ξεχνάω τ' άρωμα σου
Κι όλα αλλάζουν γύρω μου απότομα
(Όπα, όπα, όπα, κάτσε, κάτσε, κάτσε)
Τα, τα, τα, τα, τα, τα
Κι άσε να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα, τα-τα, τα, τα, να μας φέρει ό, τι θέλει
Κι ας είναι να μας φέρει ό, τι θέλει μετά
Τα, τα
Κι όλα αλλάζουν γύρω μου απότομα
Δείτε ΕΔΩ όλα τα τελευταία Φοιτητικά Νέα.
ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΝΕΑ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
