- FoititikaNea Newsroom
- |
Έφυγε από τη ζωή Ομότιμος Καθηγητής του ΠΑΠΕΙ
Οι Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Πειραιώς και σύσσωμη η ακαδημαϊκή μας οικογένεια εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη της για την απώλεια ενός εξαίρετου μέλους της, του Ομότιμου Καθηγητή Ερνεστοσπυρίδωνος Τζαννάτου.
Από το 1991 μέχρι σήμερα υπηρέτησε ως Λέκτορας, Επίκουρος Καθηγητής, Αναπληρωτής Καθηγητής και από το 2010 ως Καθηγητής του Τμήματος Ναυτιλιακών Σπουδών αλλά και ως Αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος και Κοσμήτορας της Σχολής Ναυτιλίας και Βιομηχανίας από 27-11-2013 έως 30-11-2017. Σημαντική η συνεισφορά στην έρευνα και διδασκαλία, συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη και λειτουργία της Σχολής αλλά και του Ιδρύματός μας.
Ένας πολύτιμος συνεργάτης, ένας σπουδαίος άνθρωπος της προσφοράς, με ήθος, ακεραιότητα πάθος, υψηλό αίσθημα ευθύνης, συνεργατικότητα και ευγένεια ψυχής.
Καλό ταξίδι, στα μονοπάτια του ουρανού φίλε μας, Ερνέστο.
Τον ευχαριστούμε, θα είναι πάντα μαζί μας, σε μια ξεχωριστή θέση, στην καρδιά όλων μας.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του.
Οι Πρυτανικές Αρχές
του Πανεπιστημίου Πειραιώς
Το τελευταίο αντίο στον καθηγητή Ερνέστο Τζαννάτο
Έφυγε από τη ζωή ο Ερνέστος Τζαννάτος, εξαιρετικά αγαπητός πανεπιστημιακός δάσκαλος και καταξιωμένος ερευνητής με καταγωγή από την Κεφαλονιά.
Ο Καθηγητής Ερνέστος Τζαννάτος ήταν πτυχιούχος (B.Sc.) του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και Ναυπηγικής του University of Portsmouth – Η.Β. (1982) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (M.Sc.) στη Ναυτική Μηχανολογία από το University College London – Η.Β. (1983). Oλοκλήρωσε την διδακτορική του διατριβή (Ph.D.) στη ερευνητική περιοχή της Στροβιλομηχανικής στο Cranfield University – Η.Β (1986).
Κατά την διετία 1986-1988 εργάστηκε ως μετα-διδακτορικός ερευνητής στο Imperial College London – H.B. στην ερευνητική περιοχή της στροβιλο-υπερπλήρωσης ναυτικών ντηζελομηχανών και το 1989-90 ως Επισκέπτης Καθηγητής στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.
Από το 1991 υπηρέτησε ως μέλος ΔΕΠ στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς ενώ από τη βαθμίδα του Καθηγητή είχε το γνωστικό αντικείμενο της Θαλάσσιας Τεχνολογίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονταν στην διαχείριση της ναυτιλιακής τεχνολογίας για την προώθηση της παραγωγικότητας, ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος στη ναυτιλία, με ενδεικτικές ερευνητικές αναφορές στη αλληλεπίδραση ανθρώπου-τεχνολογίας, στα “καθαρά” καύσιμα και εναλλακτικές μορφές ενέργειας, στις εκπομπές καυσαερίων και στην ανάλυση, αξιολόγηση και τεχνο-οικονομικό έλεγχο των ατυχηματικών κινδύνων. Είχε συγγράψει πολλά άρθρα σε κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια, και είχε συμμετάσχει ως επιστημονικός υπεύθυνος, κύριος ερευνητής και ερευνητικό μέλος σε διάφορα ευρωπαϊκά και εθνικά ερευνητικά προγράμματα και μελέτες.
O Καθ. Ερνέστος Τζαννάτος ήταν Fellow του Βρετανικού Ινστιτούτου Θαλάσσιας Μηχανικής, Επιστήμης και Τεχνολογίας (IMarEST) και Μέλος του Βρετανικού Συμβουλίου Μηχανικών (CEng) και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ). Ο καθ. Ερνέστος Τζαννάτος ήταν τακτικός αρθρογράφος των Ναυτικών Χρονικών για τρεις δεκαετίες.
Η είδηση της απώλειάς του σκόρπισε θλίψη με φίλους και συναδέλφους του να σπεύδουν να τον αποχαιρετούν.
Με τα παρακάτω συγκινητικά λόγια ο καθ. Κώστας Χλομούδης αποχαιρέτησε τον εκλιπόντα:
«Έφυγες…
Με αυτή την αναφορά, με ενημέρωσε στις 22 & 30 σήμερα, ό έτερος από Κεφαλλονιά, ο Βασίλης…
Πρόλαβε και σε είδε σήμερα εκείνος και ο άλλος, ο Στράτος από Μυτιλήνη, το Σάββατο και αφού τα είχαμε πει μαζί στο τηλέφωνο… Τι τραγική σύμπτωση, καθώς πήγαινα για να αποχαιρετίσω έναν άλλο φίλο στη Ριτσώνα, όπως και εσύ έχεις επιλέξει…
Κουράστηκες τελευταία μου έλεγες, χωρίς όμως ούτε μια στιγμή να χάσεις την αισιοδοξία σου να “ζήσεις” κάθε στιγμή που θα σου απόμενε.
Και δεν ήξερα τι να ευχηθώ…
32 χρόνια γνωριμίας και σχεδόν καθημερινής επικοινωνίας μας.
Συνάδελφοι στο ίδιο Τμήμα, τα λέγαμε και οι τέσσερις μας για ότι απασχολούσε τα της εργασίας μας και τις αγωνίες μας για τα “κοινά”…
Συνάδελφοι με καταγωγή από νησιά (οι δυο από Κεφαλλονιά, ο άλλος από Μυτιλήνη και εγώ από τη Χίο…), με μεταπτυχιακές σπουδές εκτός Ελλάδος εσείς και εγώ ως ημι-επαρχιώτης στη ”συμπρωτεύουσα”.
Το θέμα μας γνωστό… Η εξέλιξη του Τμήματός μας, μέσα από τις παθογένειες του και τις αντίστοιχες του Ιδρύματός μας και εν γένει των ορίων του ελληνικού πανεπιστημίου…
Αναζητούσαμε τρόπους ανάπτυξης της “αριστείας”, πολλά χρόνια πριν εφευρεθεί η λέξη στο δημόσιο λόγο, δεκαετίες ολόκληρες προτού η δημόσια σφαίρα την ενσωματώσει στο κυρίαρχο λεξιλόγιό της.
Αναζητούσαμε το τρόπο με τον οποίο η διδασκαλία μας και η έρευνά μας θα αφορά την Ναυτιλία και την θαλάσσια οικονομία από την σκοπιά όλων των stakeholders (των παικτών), ιδιαιτέρως των εργαζομένων και αυτών που νοιάζονταν για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (Θαλασσίου και αέριου) και τελικά της κοινωνίας… Χωρίς να παραβλέπουμε την σημασία της επιχειρηματικότητας στη Ναυτιλία…
Αναζητούσαμε τη δική μας συμβολή στο κοινωνικό γίγνεσθαι δια μέσω τη πολιτικής μας συμμετοχής, με τις πολλές συμφωνίες αλλά και αποκλίσεις μας…
Όσο μεγαλώνουμε, αποχαιρετούμε όλο και περισσότερο αγαπημένους ανθρώπους.
Τις περισσότερες φορές καταφεύγοντας στην παρηγοριά των αναμνήσεων και των εικόνων, κατά κανόνα ευχάριστων, που μας κατακλύζουν συνειρμικά απαλύνοντας τον πόνο μας.
Μια φυσιολογική αντίδραση, περισσότερο αυθόρμητη και ανθρώπινη…
Πονούμε και πενθούμε για την απώλειά μας, για ό,τι ήταν ο Ερνέστος για όλες και όλους εμάς που τον ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Η απώλεια του Ερνέστου για εμάς είναι κάτι περισσότερο.
Πονούμε, γιατί πέθανε έτσι όπως πέθανε…
Τα πολλά-πολλά χρόνια που τον ξέρουμε, είχε την ακριβή, τη μαγική ικανότητα να αναζητά, να ψάχνει και να βρίσκει τα καλά των ανθρώπων γύρω του.
Να ακουμπά σ’ αυτά, να συνθέτει, να ενώνει, να συμφιλιώνει όποιες και όσους βρέθηκαν δίπλα του.
Ο Ερνέστος, επί 32 ολόκληρα χρόνια, κάθε μέρα μας έδειχνε έναν καλύτερο άνθρωπο από την προηγούμενη μέρα. Κάθε μέρα γινόταν και ακόμη καλύτερος για τους γύρω του και την κοινωνία μας.
Το να καλυτερεύεις, το να βελτιώνεσαι όσο μεγαλώνεις, δεν είναι καθόλου εύκολο ούτε αυτονόητο. Κατά κανόνα το αντίθετο ισχύει.
Ο Ερνέστος, έχτισε ο ίδιος με πολλή προσπάθεια, επιμονή και αυτογνωσία τον εαυτό του.
Γνωρίσαμε το οξύ του μυαλό και την τόσο χαρακτηριστική του ηρεμία, χαλαρότητα και ευγένεια, που έμοιαζαν σε αυτόν σχεδόν έμφυτες.
Όλα όσα έκαναν τον Ερνέστο τόσο ξεχωριστό και αξιοθαύμαστο – η ευρυμάθειά του, η καλλιέργεια, η αυτοκυριαρχία, η έλλειψη μικροπρέπειας και μισαλλοδοξίας, η μεγαλοψυχία, η πολυμέρεια και η δημιουργικότητα- όλα αυτά τα έχτισε σιγά σιγά μόνος του…
Ήταν ικανοποιημένος από τη ζωή και την προσωπική του ιστορία, τα είχε καλά με τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι αξιοποίησε σωστά τις εμπειρίες της ζωής του, τις επιλογές που έκανε ή δεν έκανε, τους ενθουσιασμούς και τις αποτυχίες, την θητεία του στην Αριστερά, τους έρωτες και τις συναισθηματικές του δεσμεύσεις, τις αγάπες του, την εμπειρία της οικογένειας και της πατρότητας.
Μόνο έτσι μπορείς να έχεις όλα αυτά τα γνωρίσματα, που θαυμάζαμε όλοι στον Ερνέστο. Και εννοώ την ευγένεια, την αυτοσυγκράτηση, την γενναιοδωρία, και τελικά μια αίσθηση σοφίας.
Ακόμη και η έντονη εσωστρέφειά του μεταλλάχθηκε με τον καιρό σε απέχθεια προς την ευκολία και την κοινοτοπία.
Από το στόμα του Ερνέστου δεν θα άκουγες πολλά λόγια.
Δεν θα άκουγες όμως ποτέ κάτι το αυτονόητο και περιττό. Και πολλές φορές θα άκουγες κάτι που θα σε εξέπληττε και θα σου έμενε, κάτι που θα είχε δουλέψει πολύ πριν το διατυπώσει.
Η ευγένεια και η καλοσύνη του Ερνέστου, κατά περίεργο τρόπο και ευτυχώς, ήταν μεταδοτικές.
Το εισέπραξα και εγώ και με επηρέασε. Ένα επιθετικό αγρίμι ήμουν, για την συμμετοχή μας στα κοινά και ένοιωθα κάθε μέρα την κατευναστική επιρροή του…
Είχε την ικανότητα να εξευγενίζει τα πράγματα και τους ανθρώπους με τους οποίους ερχόταν σε επαφή.
Για αυτό και οι άνθρωποι γύρω του, είχαν τη τύχη να επηρεαστούν δημιουργικά από τις σπάνιες αρετές και την αξιοπρέπεια του Ερνέστου, απαξιώνοντας συμπεριφορές διαρκούς διαμάχης, εγωισμού και του ανταγωνισμού.
Από σήμερα είμαστε πολλοί και πολλές που θα μετριόμαστε με την απουσία του.
Θα μας συντροφεύει, όμως, η ανάμνηση της πληθωρικά γειωμένης στον κόσμο παρουσίας του.
Αν μπορεί κανείς να αντλήσει παρηγοριά μπροστά με μια τόσο απροσδόκητη απώλεια αυτή θα έρθει από το μεγάλο κύμα αγάπης και εκτίμησης που θα εκφραστεί από φοιτητές και φοιτήτριές του και σίγουρα από τους συναδέλφους μας.
Μικρή βέβαια η παρηγοριά για τους δικούς του ανθρώπους. Για την Τερέζα και το παλικάρι του…
Ξέρω ότι η μνήμη του θα ζεσταίνει τις καρδιές μας στο υπόλοιπο του βίου μας.
Ερνέστο μας, να είσαι σίγουρος ότι θα σε θυμόμαστε όσο ζούμε».
Η καθ. Ελένη Θανοπούλου έγραψε:
«Καληνύχτα Ερνέστο μας. Θα θυμάμαι τη φωνή σου, ολόκληρη τέχνη το μοίρασμα της βαρύτητας σε κάθε λέξη. Το κεφάλι να κλίνει ελαφρά καθώς παρατηρούσες με το μάτι του μηχανικού όλους εμάς…Την ήσυχη φροντίδα σου για πολλά… Ανάλαφρα ελπίζω να σε σήκωσαν του ουρανού οι δυνάμεις κατά πως θα θέλαμε όσοι κατανοήσαμε your importance at being Earnest…»
Δείτε ΕΔΩ όλα τα τελευταία Φοιτητικά Νέα.
ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΝΕΑ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
