ΠΑΜΑΚ: Ματαιώνονται οι επετειακές εκδηλώσεις

ΠΑΜΑΚ: Ματαιώνονται οι επετειακές εκδηλώσεις

Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο πλαίσιο των μέτρων πρόληψης για την αποφυγή εξάπλωσης του κορωνοϊού, φέτος δεν θα διοργανώσει την καθιερωμένη εκδήλωση εορτασμού της επετείου απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης στις 26η Οκτωβρίου 1912, ημέρα εορτασμού του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου και της 80ης επετείου του ΟΧΙ, στις 28η Οκτωβρίου 1940. Τιμώντας το νόημα των ημερών, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Καθηγητής Στυλιανός Δ. Κατρανίδης, απηύθυνε το ακόλουθο μήνυμα:

Το 2020 είναι έτος δίσεκτο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι μια χρονιά που ξεκίνησε όπως όλες οι προηγούμενες, με ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, με φιλοδοξίες για πρόοδο και ευημερία, με προσδοκία για μείωση των εντάσεων και των προβλημάτων σε όλον τον κόσμο.


Όμως «σκόνταψε» από τις πρώτες του μέρες, στην πανδημία και τις εκατόμβες θυμάτων που προκλήθηκαν σε Ανατολή και Δύση, στις πρωτοφανείς δυσκολίες που προκάλεσε η καραντίνα στην καθημερινότητά μας, στο ξαναφούντωμα των ροών της μετανάστευσης  υπό τις… ευλογίες της γείτονος, με την οργανωμένη εισβολή στον Έβρο, προάγγελο των ενεργειών στις οποίες προχώρησε στη συνέχεια.

Αλλά και για το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας το 2020 ήταν εξαιρετικά δύσκολο, καθώς το Ίδρυμα υποχρεώθηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να συνεχίσει το εκπαιδευτικό του έργο κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες. Κατά γενική ομολογία το κατάφερε με ιδιαίτερη επιτυχία, όμως οι δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας συνεχίζονται.

Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά ξεκίνησε με το μεγαλύτερο μέρος των μαθημάτων να διεξάγονται εξ αποστάσεως, ενώ συνεχίζουμε να καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να δώσουμε στους πρωτοετείς μας μια «πρώτη γεύση» του Πανεπιστημίου μας με διά ζώσης φροντιστηριακά μαθήματα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και έχοντας ως πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια και την υγεία φοιτητών και προσωπικού, η διοργάνωση της καθιερωμένης εκδήλωσης για την επέτειο του ΟΧΙ δεν ήταν δυνατή, όταν μάλιστα τα κρούσματα της ασθένειας πολλαπλασιάζονται ανησυχητικά στη Θεσσαλονίκη. 

Παρά την υποχρεωτική αυτή ματαίωση των εκδηλώσεων δεν ξεχνάμε τη σημασία τους και τον συμβολισμό τους. Πολλές οι επέτειοι και οι γιορτές, ειδικά για την πόλη μας μέχρι και το τέλος του μήνα. Απελευθέρωση της πόλης από τους Οθωμανούς το 1912, ανήμερα τη μέρα της γιορτής του πολιούχου της, του Άη Δημήτρη, 28η Οκτωβρίου, εθνική εορτή, αλλά και 30 του Οκτώβρη μέρα απελευθέρωσης της πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, το 1944.

Τιμώντας το έπος του ’40, γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο του θρυλικού ΟΧΙ στην πρόκληση της φασιστικής Ιταλίας. Γιορτή που γεννήθηκε μέσα στα χρόνια της Κατοχής από τον Οκτώβρη του’41, γιορτή γεννημένη από την ίδια την ανάγκη των πολιτών να αντισταθούν στον κατακτητή και να οραματιστούν ένα ελεύθερο Αύριο.

Σήμερα θυμόμαστε και τιμούμε, όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας και χάρισαν στον κόσμο την πρώτη αντιφασιστική νίκη. Θυμόμαστε και τιμάμε όσους συνέχισαν τον αγώνα στις πόλεις και τα βουνά της πατρίδας μας, στην Ελλάδα  μέσα από τις γραμμές της Αντίστασης αλλά και όσους συνέχισαν τον αγώνα στη Μέση Ανατολή, στο Ελ Αλαμέϊν και στο Ρίμινι. Σήμερα τιμάμε όλους όσοι συνέβαλαν στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών και ιδιαίτερα όσους, λίγους πια, βρίσκονται ακόμα ανάμεσά μας. Μαθαίνουμε από τους αγώνες τους, τις θυσίες αλλά και τα λάθη τους. Ξαναθυμόμαστε τί σημαίνει να αγαπάς την πατρίδα σου χωρίς να μισείς τις πατρίδες των άλλων. Μαθαίνουμε την αξία της θυσίας για ένα ιδανικό αλλά και τη σημασία της ενότητας όταν η πατρίδα κινδυνεύει και πάνω από όλα την αξία της ειρήνης και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών.

Το έπος του '40 έχει να πει πολλά όχι μόνο στον κάθε Έλληνα και την κάθε Ελληνίδα, αλλά και σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος, θρησκεία ή εθνοτική καταγωγή. Δεν θέλω να σταθώ σε πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες. Οι αγωνιστές του '40 απαιτούν από μας κάτι πιο ουσιαστικό: να σκύψουμε για λίγο στη θυσία τους και να αντλήσουμε από αυτή οποιοδήποτε προβληματισμό και ερέθισμα είναι χρήσιμο και για τη δική μας ζωή. Να θυμηθούμε τις μέρες εκείνες, όχι για να επαναπαυτούμε στις δάφνες του παρελθόντος, όσο λαμπρές κι αν είναι, αλλά για να μοιραστούμε τις ίδιες αξίες και να τις κάνουμε οδηγό για το μέλλον.

Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση ασταθούς ισορροπίας. Η εποχή μας, εποχή κοινωνικής κρίσης και ανασφάλειας, αναβίωσης του προστατευτισμού και του εθνοαπομονωτισμού, μοιάζει σε πολλά με την Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Την ασταθή αυτή ισορροπία κλόνισε ακόμη περισσότερο η πανδημία η οποία αποκάλυψε τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, το οποίο σείστηκε στην αρχή της υγειονομικής κρίσης από τις προσπάθειες κάθε χώρας μεμονωμένα να προστατέψει τους πολίτες της, ακόμη και σε βάρος των πολιτών των εταίρων της.

Οι αδυναμίες αυτές συνεχίζουν να εμφανίζονται, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και χώρες της ΕΕ για να τις αντιμετωπίσουν. Τα ειδικά συμφέροντα της κάθε χώρας φαίνεται ότι συνεχίζουν να υπερισχύουν του συνολικού, όπως άλλωστε διαπιστώνεται και στην περίπτωση της υπεράσπισης των δικαίων της Ελλάδας και της Κύπρου απέναντι στην αναθεωρητική Τουρκία. Θυμίζουν και πάλι την περίοδο Τσάμπερλεν με τη Συμφωνία του Μονάχου μεταξύ της Βρετανίας και της Γαλλίας από την μια πλευρά και της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας από την άλλη, αλλά και το Σύμφωνο μη Επίθεσης Ρίμπεντροπ- Μολότωφ της Χιτλερικής Γερμανίας με τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν τότε που οι Ευρωπαίοι προσπαθούσαν να κατευνάσουν το θηρίο του ναζισμού και να διαφυλάξουν κεκτημένα απέναντι σε έναν Χίτλερ, αποφασισμένο να αποσπάσει διά της βίας όσα θεωρούσε ότι αποτελούσαν Lebensraum, ζωτικό χώρο της Γερμανίας, όπως κάνει σήμερα και όσον μας αφορά και ο… καλός μας γείτονας και μιμητής του.

Ας μην υποτιμάμε τα μηνύματα. Η εποχή μας, εποχή κοινωνικής κρίσης και ανασφάλειας, εποχή αναβίωσης του προστατευτισμού και του εθνοαπομονωτισμού, μοιάζει σε πολλά με την Ευρώπη του Μεσοπολέμου, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Στην Ευρώπη, και στο Δυτικό Κόσμο γενικότερα, ζούμε δυστυχώς σε μια εποχή που η εμπιστοσύνη των πολιτών για τους δημοκρατικούς θεσμούς κλονίζεται και επενδύεται σε τυχοδιώκτες και σε δημαγωγούς. Αποκτούν δύναμη, φανερή ή υπόγεια, οι εθνολαϊκιστές, οι παραληρηματικοί και οι νταήδες. Η τήρηση και η επιβολή του νόμου από προϋπόθεση της δημοκρατίας  σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγει εργαλείο εξουσίας στα χέρια επικίνδυνων σφετεριστών της. Η ιστορία διδάσκει πως όταν το κράτος δικαίου υποχωρεί ή αδιαφορεί το κενό καλύπτει η βία, ο αυταρχισμός και κάπου στο τέλος, περιμένει ο πόλεμος.

Ας ενώσουμε σήμερα τη φωνή μας με τη φωνή όλων των λαών της Ευρώπης και του κόσμου ευρύτερα και ας εργαστούμε για την επίτευξη των παγκόσμιων οραμάτων, της ειρήνης, της βιώσιμης ανάπτυξης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αντιμετώπισης της ακραίας ανισότητας και της φτώχειας.

Σήμερα το μήνυμα του ΟΧΙ αποκτά ένα μεγάλο απελευθερωτικό νόημα. Μας κάνει να στεκόμαστε αποφασιστικά απέναντι στους σημερινούς αυταρχισμούς κάθε είδους και να απαιτούμε το τέλος τους, βροντοφωνάζοντας ένα παγκόσμιο ΟΧΙ,  προσβλέποντας σε ένα καλύτερο αύριο. Αυτό είναι χρέος ιερό, είναι εθνική επιταγή. Η κληρονομιά και ο αγώνας των προγόνων μας το επιτάσσουν.

Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας,
Καθηγητής Στυλιανός Δ. Κατρανίδης

Δείτε ΕΔΩ όλα τα τελευταία Φοιτητικά Νέα.

Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr