ΤΕΙ ΑΜΘ: Εκδρομή στο οχυρό Ρούπελ και τη Λίμνη Κερκίνη από το τμήμα φωτογραφίας

Την Κυριακή 4 Μαΐου 2014, πραγματοποιήθηκε ημερήσια εκδρομή με προορισμό το οχυρό Ρούπελ και τη Λίμνη Κερκίνη. Η εκδρομή διοργανώθηκε για τους συμμετέχοντες στο τμήμα φωτογραφίας, συνεργασίας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και του Πανελληνίου Κέντρου Υποβρύχιας Φωτογραφίας Έρευνας και Τεχνολογίας.

Την Κυριακή το πρωί, στις 7.30π.μ. αναχωρήσαμε με λεωφορείο, από το Δημοτικό κήπο. Μετά από ταξίδι δύο ωρών, φτάσαμε στο οχυρό Ρούπελ. Το οχυρό Ρούπελ ήταν το μεγαλύτερο από όλα τα οχυρά της "γραμμής Μεταξά". Το συγκρότημα εκτείνεται σε μέτωπο 2.500μ. και περιλαμβάνει 123 ενεργητικά σκέπαστρα. Το ανάπτυγμα των υπόγειων χώρων ήταν 1.849 τ.μ., ενώ οι στοές συγκοινωνίας ανέρχονταν σε 4.251 μ. Η συνολική έκταση ήταν 6.100 μ. και το σύνολο της φρουράς αριθμούσε 1.397 άνδρες. Πριν από την εισβολή τους στην Ελλάδα, στις 6 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί είχαν παρακολουθήσει με έκπληξη τον αγώνα των Ελλήνων εναντίων των Ιταλών στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναγνωρίσουν το μαχητικό πνεύμα του ελληνικού στρατού. Παρά ταύτα, οι Γερμανοί ανέμεναν να κάνουν περίπατο στην Ελλάδα, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού μας πολεμούσε τους Ιταλούς στην Αλβανία και έτσι στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο υπήρχαν μόλις τέσσερις ελληνικές μεραρχίες, που θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν δύο γερμανικά σώματα στρατού! Οι Γερμανοί είχαν σχεδιάσει να καταλάβουν τα οχυρά με κατά μέτωπο επίθεση των ανδρών του XVIII Ορεινού Σώματος του στρατού τους. Η τακτική αυτή αποδείχθηκε λάθος, καθώς το συγκεκριμένο επίλεκτο στρατιωτικό σώμα υπέστη μεγάλες απώλειες στην απόπειρά του να καταλάβει τα οχυρά. Μόνο ένας μικρός αριθμός των οχυρών κατελήφθη από τους Γερμανούς στη διάρκεια των συγκρούσεων. Ήταν εξαιτίας της υπερφαλάγγισης της Γραμμής Μεταξά από τη 2η γερμανική Τεθωρακισμένη Μεραρχία μέσω της Γιουγκοσλαβίας που οι Γερμανοί μπόρεσαν τελικά να εισβάλουν στην Ελλάδα.

Ο πυλώνας της ελληνικής άμυνας στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο ήταν η γραμμή των οχυρών που πλαισιώνονταν και από δευτερευούσης σημασίας αμυντικά έργα. Ο σχεδιασμός και η κατασκευή αυτών των έργων έδινε σαφές αμυντικό πλεονέκτημα στους έλληνες υπερασπιστές τους. Όμως λόγω των απαιτήσεων του ελληνοϊταλικού πολέμου μέχρι και τον Μάρτιο του 1941 


πολλοί στρατιώτες και πολεμικό υλικό που βρίσκονταν στα οχυρά μεταφέρθηκαν στην Αλβανία. Το αποτέλεσμα ήταν τα περισσότερα από αυτά, την παραμονή της γερμανικής εισβολής να μην είναι πλήρως επανδρωμένα και να έχουν ελλείψεις σε πυροβόλα και πολυβόλα. Επίσης υπήρχε μεγάλη έλλειψη αντιαεροπορικών πυροβόλων και αυτό σε συνδυασμό με την αδυναμία της ελληνικής και της βρετανικής αεροπορίας στην Ελλάδα να καλύψουν από αέρος τα οχυρά σήμαινε ότι αυτά ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στην εχθρική αεροπορία. Το ότι τα οχυρά άντεξαν τους αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς της Luftwaffe οφείλεται στην εξαιρετική κατασκευή τους.

Το Ρούπελ υπήρξε ο κυματοθραύστης των Γερμανών που τόλμησαν να εισβάλλουν στην Ελλάδα μέσω της ομώνυμης διάβασης δίπλα στον Στρυμόνα. Το επίλεκτο 125ο (ενισχυμένο) Σύνταγμα, που ένα χρόνο νωρίτερα είχε διακριθεί στη Μάχη της Γαλλίας, ουσιαστικά καταστράφηκε στην προσπάθειά του να καταλάβει το Ρούπελ. Επιπλέον, στο Ρούπελ κάμφθηκε και η αλαζονεία του γερμανικού γενικού επιτελείου, που θεωρούσε ότι το οχυρό θα έπεφτε εύκολα ως αποτέλεσμα του συνδυασμού επιθέσεων του πεζικού και συνεχών βομβαρδισμών από μακριά. Στην περίπτωση αυτή η γερμανική τεχνολογία (στούκας, τεθωρακισμένα πυροβόλα, φλογοβόλα κ.ά.) απέτυχε να καταβάλει την ελληνική τεχνολογία, δηλαδή το ίδιο το οχυρό, αλλά και το θάρρος των υπερασπιστών του.

Η απόκρουση των γερμανών επιτιθέμενων στα περισσότερα οχυρά οφείλεται κυρίως στον αγώνα που έδωσαν οι υπερασπιστές τους, οι οποίοι εκτός από το προσωπικό τους θάρρος μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τα πλεονεκτήματα που τους έδινε η κατασκευή των οχυρών, καθώς και η εκπαίδευσή τους. Σε όλα τα οχυρά έχουν καταγραφεί ανδραγαθίες στρατιωτών, υπαξιωματικών και αξιωματικών. Όμως τα περισσότερα παραδείγματα αφορούν οχυρά που δέχτηκαν κατά μέτωπο επίθεση από τους Γερμανούς, Οι Γερμανοί θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα οχυρά το πρωινό της 6ης Απριλίου 1941 με βομβαρδισμούς από στούκας και από πυροβολαρχίες βαρέων πυροβόλων από το έδαφος της Βουλγαρίας. Στη συνέχεια ορεινοί καταδρομείς και άλλες επίλεκτες μονάδες πεζικού και μηχανικού θα καταλάμβαναν τα ερείπια των οχυρών και θα εξουδετέρωναν τους έλληνες στρατιώτες που είχαν επιβιώσει στη διάρκεια των βομβαρδισμών. Έτσι οι Γερμανοί βασίζονταν κυρίως στην πολεμική 

τεχνολογία τους, που τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο τούς είχε βοηθήσει να καταλάβουν την Ευρώπη. Στην περίπτωση όμως των ελληνικών οχυρών οι Γερμανοί διαπίστωσαν ότι η τεχνολογία τους αποδείχθηκε άχρηστη, αφού αυτά παρέμεναν σχεδόν αλώβητα μετά τους βομβαρδισμούς τους. Επίσης οι Γερμανοί, παρά τις προσπάθειες των μυστικών υπηρεσιών τους, δεν μπόρεσαν να πληροφορηθούν τον αριθμό των ελληνικών οχυρών και τις βασικές παραμέτρους της κατασκευής τους. Το αποτέλεσμα ήταν να υποτιμήσουν την αξία τους πριν από το ξεκίνημα των συγκρούσεων και αυτό το πλήρωσαν ακριβά με το αίμα των στρατιωτών τους. Όσον αφορά την απόκρουση της γερμανικής πολεμικής μηχανής από τους έλληνες μαχητές, ήταν θέμα ανδραγαθίας.

Κατά την 4η ημέρα (9 Απριλίου 1941), οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις επαναλήφθηκαν κυρίως εναντίον των οχυρών Ρούπελ και Παλιουριώνες. Γερμανοί κήρυκες, γνωρίζοντας ότι είχε υπογραφεί στη Θεσσαλονίκη η συνθηκολόγηση, ήρθαν στο Ρούπελ και ζήτησαν την παράδοση του οχυρού. Αφού ο Δαμιανός διαβίβασε τους όρους στον Διοικητή Δουράτσο Γεώργιο, αυτός τον διέταξε να επανέλθει προς συνάντηση με τον Γερμανό αξιωματικό και να του ανακοινώσει τα κατωτέρω:

Α) Ότι τα οχυρά παραδίδονται ΜΟΝΟΝ όταν κυριευθώσιν παρά του αντιπάλου.

Β) Ότι τοιούτων διαταγών περί ανακωχής κλπ. στερούμεθα παρά των ιεραρχικώς προϊσταμένων μας αρχών.

Γ) Ότι διαταγάς λαμβάνομεν και εκτελούμεν μόνον τας προερχομένας εκ των προϊσταμένων μας Αρχών.

Δ) Ότι ο αγών θα συνεχιστεί πάσα δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί.

Ο κήρυκας διαβεβαίωσε στην στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε συνάντηση για την 6η της επόμενης 10/4. Περί τις 23:30 ώρα ελήφθη διαταγή πρώτα τηλεφωνικά και μετά εγγράφως για κατάπαυση του πυρός. Μετά τη λήψη των διαταγών αυτών η διοίκηση των οχυρών αποφάσισε ομόφωνα τη συνέχιση του αγώνα, καθώς και η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστεί. Κατόπιν νέας τηλεφωνικής επικοινωνίας όμως, διαπιστώθηκε ότι η περαιτέρω θυσία ήταν μάταια.

Την επομένη 10 Απριλίου 1941 έλαβε χώρα η παράδοση του οχυρού. Έξω από το οχυρό ήταν παρατεταγμένο γερμανικό τμήμα που απέδωσε τιμές. Ο 

εντεταλμένος για την παραλαβή του οχυρού Γερμανός συνταγματάρχης συνεχάρη τον διοικητή του, Ταγματάρχη Δουράτσο, διαβεβαιώνοντας για τα συγχαρητήρια και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια ότι είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό.

Έτσι έληξε η μάχη του Ρούπελ, που επάξια κατατάσσεται στην κατηγορία των απόρθητων οχυρών, καθώς δεν καταλήφθηκε από τον αντίπαλο αλλά συνθηκολόγησε λόγω εξωτερικών περιστάσεων και κατόπιν διαταγής. Το 125ο γερμανικό Σύνταγμα πλήρωσε τις μάταιες προσπάθειες κατάληψής του με 400 νεκρούς και τραυματίες, ενώ το 100ο Σύνταγμα Ορεινών Κυνηγών που ενήργησε κατά του οχυρού Παλιουριώνες είχε 27 νεκρούς και 75 τραυματίες. Οι απώλειες της φρουράς του Ρούπελ ανήλθαν σε 44 νεκρούς και 152 τραυματίες.

Θέλοντας και εμείς να αποδώσουμε τιμές, ως ελάχιστη συνεισφορά, στον αγώνα των άξιων αυτών αγωνιστών επισκεφτήκαμε το οχυρό Ρούπελ.

Ας τους θυμόμαστε πάντα με δόξα και τιμή.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο χωριό Κερκίνη που ήταν ο επόμενος προορισμός μας. Η πρώτη στάση έγινε στο χωριό της Κερκίνης για να μπορέσουμε να φωτογραφίσουμε τους πελαργούς. Η λέξη πελαργός είναι σύνθετη από τις λέξεις "πελός" (που σημαίνει μαύρος) και "αργός" (πού σημαίνει λευκός). Έρχονται στην χώρα μας κάθε χρόνο γύρω στον Μάρτη για να ζευγαρώσουν, να μεγαλώσουν τα μικρά τους και να ξαναφύγουν το φθινόπωρο για την Αφρική. Η πρώτη δουλειά του πελαργού που θα φτάσει στον τόπο όπου θα κλωσήσει, είναι να φροντίσει να εγκατασταθεί σε μια παλιά φωλιά, κατά προτίμηση τη δική του. Η φωλιά έχει διάμετρο 70-80 εκ. και βρίσκεται χτισμένη πάνω σε κολώνες, στις στέγες και στις καμινάδες των σπιτιών, σε εκκλησίες και καμπαναριά, σε μεγάλα δέντρα, σε ερείπια, σιλό και γενικά σε σημεία που έχουν ελεύθερο χώρο γύρω για να ελέγχει για πιθανούς θηρευτές. Οι πελαργοί δεν μπορούν να κράξουν γιατί δεν έχουν φωνητικό όργανο και παράγουν κρότους με το ράμφος τους. Πάνω από το χωριό οι πελαργοί πηγαινοερχόταν στις φωλιές τους και όταν έφταναν στην φωλιά χτυπούσαν δυνατά τα ράμφη τους. Ο κρότος και το πέταγμα από αυτό το τεράστιο και όμορφο πουλί μας καθήλωσε για αρκετή ώρα φωτογραφίζοντας και απολαμβάνοντας αυτό το καταπληκτικό θέαμα. Μετά την φωτογράφιση των πελαργών κατευθυνθήκαμε προς το βασικό λιμανάκι

της λίμνης που βρίσκεται στο χωριό της Κερκίνης. Στο χώρο του λιμανιού, όπου μπορείς να ασχοληθείς με διάφορες δραστηριότητες (βαρκάδα, ιππασία, καφέ, περιήγηση στο χώρο που βρίσκονται τα βουβάλια, περίπατο κ.λπ.). Αυτή τη φορά, με βάρκες, μπήκαμε μέσα στο δάσος που έχει πλημμυρίσει λόγω της ανόδου της στάθμης των νερών της λίμνης. Στα κλαδιά των δένδρων υπάρχουν χιλιάδες φωλιές πουλιών. Ένα καταπληκτικό θέαμα εικόνας και ήχου από τα κελαιδίσματα, κρωξίματα και το πέταγμα των πουλιών προς κάθε κατεύθυνση. Οι φωτογράφοι δεν ήξεραν τι να φωτογραφίσουν από τη μεγάλη ποικιλία της υδρόβιας ζωής, της παρόχθιας βλάστησης, τα παραποτάμια δάση από άγριες ιτιές, τα νούφαρα που επιπλέουν σε έκταση χιλιάδων στρεμμάτων, την μεγάλη ποικιλία πουλιών, τα βουβάλια που κολυμπούν η τον υπέροχο ορίζοντα από τα ορεινά συγκροτήματα του όρους Μπέλλες και των Κρουσίων. Η λίμνη προσφέρει της ιδανικές συνθήκες παρατήρησης πουλιών. Σήμερα είναι ένα από τα καλυτέρα μέρη της Ευρώπης για φυσική παρατήρηση 300 περίπου ειδών, σπάνιων και προστατευόμενων, που ζουν και αναπαράγονται εκεί. Η λίμνη τροφοδοτείται με νερό κυρίως από τον Στρυμόνα και λιγότερο από τους Κερκινίτη και Κρούσια. Το γεγονός ότι η λίμνη είναι τεχνητή, καθιστά σχετικά εύκολη την πρόσβαση των επισκεπτών σε όλες τις όχθες της, εκτός από τους μήνες Μάιο και Ιούνιο που η στάθμη του νερού φτάνει στο υψηλότερο σημείο. Από την άλλη οι δύο αυτοί μήνες είναι οι καταλληλότεροι για να απολαύσει κάποιος την Κερκίνη σε όλο της το μεγαλείο. Οι φωτογραφικές μηχανές κατέβηκαν από τα μάτια μας, έπαψαν να φωτογραφίζουν και όλοι μας απολαμβάναμε αυτή την καταπληκτική βαρκάδα μέσα στο δάσος. Θα θέλαμε να μείνουμε περισσότερο σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο μακριά από τις φωνές, τους θορύβους και το άγχος της καθημερινότητας. Είχε περάσει η ώρα δίχως να το καταλάβουμε. Σιγά σιγά, για να μην ταράξουν την ηρεμία της φύσης, οι βάρκες άρχισαν να κατευθύνονται προς το λιμανάκι της λίμνης.

Είχε περάσει το μεσημέρι και ο Βασίλης μας περίμενε με την φουφού αναμμένη και τα σουβλάκια να ψήνονται. Όλοι ήμασταν πάνω από τα σουβλάκια που ετοιμάζονταν και περιμέναμε ανυπόμονα την σειρά μας για ένα καλοψημένο και νοστιμότατο σουβλάκι. Γίναμε μια μεγάλη παρέα μαζί με τους ψαράδες της λίμνης, ακούγοντας για τον τρόπο ψαρέματος στη λίμνη

και για τα είδη των ψαριών που υπάρχουν σε αυτή και απολαμβάναμε την παρέα με τσίπουρο της περιοχής.

Στη συνέχεια αναχωρήσαμε από το χωριό της Κερκίνης για έναν άλλο προορισμό, το Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου. Το Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου βρίσκετε σε μια υπέροχη τοποθεσία, στο Ακριτοχώρι Σερρών . Το μεγαλοπρεπές Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου στο Ακριτοχώρι Σερρών, που χτίστηκε το 1981, είναι ένα από τα πολυάριθμα ησυχαστήρια του ελλαδικού χώρου, με σαράντα πέντε μοναχές και τελεί υπό την πνευματική καθοδήγηση του Αρχιμανδρίτη Αλεξίου, καθηγούμενου της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος του Αγίου Όρους. Στο Ησυχαστήριο φυλάσσονται τίμια λείψανα των Αγίων: Ιακώβου του αδελφοθέου, Τιμίου Προδρόμου και προμήτορος Άννης. Η μοναστική αδελφότητα ασχολείται με την ιεροραπτική, την αγιογραφία, τη μικροτεχνία, καθώς και με γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου, εορτή της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου. Το νέο εντυπωσιακό Καθολικό εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2012 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Ο ναός, με συνολική έκταση 500 τ.μ, είναι ακριβές αντίγραφο του παλαιού καθολικού της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος (10ου αιώνα) αγιορείτικου ρυθμού, σταυροειδής με τρούλους. Χτίστηκε εξ ολοκλήρου από παραδοσιακά δομικά υλικά, όπως πέτρα, μάρμαρο και κεραμικά τούβλα.

Μετά το προσκύνημα οι μοναχές, τις οποίες και ευχαριστούμε για την ξενάγηση και τη φιλοξενία τους, μας πρόσφεραν τον παραδοσιακό Ελληνικό καφέ συνοδευόμενο από διάφορα εδέσματα.

Στη συνέχεια και ύστερα από μικρής διάρκειας πεζοπορία, επισκεφτήκαμε την τεχνητή λίμνη που βρίσκεται πάνω από το Ιερό Ησυχαστήριο του Τιμίου Προδρόμου. Η θέα είναι καταπληκτική από το συγκεκριμένο σημείο. Από εκεί μπορείς να απολαύσεις τη λίμνη σε όλο της το μεγαλείο.

Αναχωρήσαμε για την Καβάλα, κάνοντας στάσεις όπου επιθυμούσαμε και επιστρέψαμε στις 21.00 το βράδυ. Κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας η διάθεσή μας ήταν καταπληκτική.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr