Τελευταία Φοιτητικά Νέα - Ροή Ειδήσεων

 Διαπιστώσεις φοιτήτριας του ΤΕΙ Αθηνών για τις παρατάξεις στις φοιτητικές συνελεύσεις

Διαπιστώσεις φοιτήτριας του ΤΕΙ Αθήνας για τις φοιτητικές συνελεύσεις

Είμαι φοιτήτρια του τμήματος φυσικοθεραπείας του ΤΕΙ Αθήνας. Την φετινή χρονιά παραβρέθηκα σε 4 φοιτητικές συνελεύσεις. Αρκετές για να διαπιστώσω γιατί έχουν τόσο κακή φήμη. Ή διαδικασία ξεκίνα με την ομιλία των διάφορων παρατάξεων σχετικά με το εκάστοτε πρόβλημα. Η ομιλία διαρκεί 15 λεπτά από τα οποία μονάχα μερικά δευτερόλεπτα εστιάζουν ουσιαστικά στο πρόβλημα. Ο υπόλοιπος χρόνος καταναλώνεται σε γενικότητες και επιθέσεις στις θέσεις και στα έργα των άλλων παρατάξεων.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, ότι ενώ όλοι έχουν παρεμφερή αιτήματα δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τον τρόπο να τα διεκδικούν μαζί κάνοντας βέβαια και ορισμένες αμοιβαίες υποχωρήσεις. Οι εκπρόσωποι των παρατάξων παρόλο το νεαρό της ηλικίας τους, έχουν την έμφυτη ικανότητα να μιλούν με λόγια ξύλινα και εκφράσεις παρμένες από πολιτικούς λόγους προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να πείσουν - τρομοκρατήσουν το ακροατήριο τους. Ο λόγος που χρησιμοποιούν είναι συναισθηματικά φορτισμένος προσπαθώντας έτσι να κρύψουν την ένδεια επιχειρημάτων που τους διακατέχει. Αφού, μιλήσουν και πουν τις απόψεις και τις προτάσεις τους στο κοινό δεν θα σταματήσουν ώστε να μπορέσουν να ακούσουν και αλλες διαφορετικες προσέγγισεις φοιτητων ανένταχτων σε παρατάξεις, αντ’ αυτού θα επαναστατήσουν και θα φωνάξουν ενάντια στον φανταστικό εχθρό που μόνο εκείνοι βλέπουν μέσα στην αίθουσα διακόπτοντας οποιονδήποτε μιλάει εκείνη την στιγμή. Μερικές φορές , σε απόπειρες που έχω κάνει να μιλήσω μαζί τους αισθάνομαι ότι πολλοί από αυτούς δεν έχουν την ικανότητα να ακούνε. Είναι σαν βρίσκονται σε μια διαφορετική διάσταση η οποία δεν τους επιτρέπει την επικοινωνία με άλλα ανθρώπινα όντα παρά μόνο με τους ομοϊδεάτες τους.


Αν τελικά ανήκεις στους τυχερούς και καταφέρεις να ολοκληρώσεις την ομιλία σου θα βρεθείς αντιμέτωπος με την οργή τους μιας και τόλμησες να πεις κάτι που δεν είχε την ίδια κατεύθυνση με τις δικές τους ιδέες που εξ ορισμού είναι και οι σωστές.

Μία άρτια εκπαιδευμένη στρατιά πολιτικοποιημένων φοιτητών τοποθετημένη μέσα στην αίθουσα θα σου κάνει ερωτήσεις με μοναδικό στόχο να καταδείξει στο υπόλοιπο ακροατήριο ποσό λανθασμένη είναι η προσέγγιση σου. Και αν βέβαια κανείς το λάθος να επικαλεσθείς την λογική σου και να απαντήσεις πάλι με επιχειρήματα χρησιμοποιούν το υπέρτατο όπλο τους τον παραλογισμό. 

Το παιχνίδι χάνεται όταν πιστέψεις ότι είσαι αλάνθαστος και μέσα από μια διαδικασία συζήτησης δεν προσπαθείς να επεκτείνεις την γνώση σου αλλά να πείσεις τον συνομιλητή σου ότι εσύ έχεις δίκιο. Είναι σημείο των καιρών οι άνθρωποι να ακούν για να απαντήσουν και όχι για προβληματιστούν και το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι εμφανές σε αυτού του τύπου τις συνελεύσεις.

Κλείνοντας θέλω να αναφερθώ και σε ένα ακόμα μελανό σημείο της διαδικασίας, που είναι η ψηφοφορία. Η ψηφοφορία συνήθως γίνεται με ανάταση του χεριού με αποτέλεσμα λόγω του μεγάλου όγκου ατόμων που βρίσκεται μέσα στην αίθουσα η διαδικασία να επαναλαμβάνεται αρκετές φορές. Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για το αν οι φοιτητές που ψηφίζουν ανήκουν στην σχολή που κάνει την συνέλευση ή όχι. Συνήθως ζητούν μαζί με το χέρι να σηκώνεις και το πάσο αλλά πρώτον είναι αδύνατο να δεις από τόσο μακριά ποια σχολή αναγράφεται επάνω στο πάσο και δεύτερον και ίσως σημαντικό πολλοί λένε ότι έχουν ξεχάσει το φοιτητικό πάσο τους και απλά αναγνωρίζονται από κάποιον που κάθεται δίπλα τους με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε αξιοπιστία ούτε εγκυρότητα στην όλη διαδικασία.

Συμπερασματικά, το πρόβλημα δεν είναι η φοιτητική συνέλευση αυτή καθ’ αυτή αλλά η ποιότητα των ατόμων που την απαρτίζουν. Η διαδικασία του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων είναι θεμιτή και απαραίτητη για την πρόοδο μας είτε σαν μονάδες είτε σαν σύνολο με την προϋπόθεση όμως ότι η διαδικασία είναι ουσιαστική και πως όσοι συμμετέχουν βρίσκονται εκεί με σκοπό να ακούσουν, να μάθουν και τελικά να προβληματιστούν και όχι να απαντήσουν με βάση την δική τους κοσμοθεωρία χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο διάλογος δεν είναι μια επιθετική διαδικασία. Με τον διάλογο δεν επιβάλεις την άποψη σου αλλά την παραθέτεις αναμένοντας ο συνομιλητής σου να πεισθεί με τα ορθά επιχειρήματα σου. Ο διάλογος είναι τροφή για να σκέψη για κάτι που μέχρι εκείνη την στιγμή αγνοούσες ή είχες αντιληφθεί λανθασμένα. Ας τον αξιοποιήσουμε λοιπόν.

Γράφει στα Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr,
Φοιτήτρια του ΤΕΙ Αθήνας

Δείτε ΕΔΩ όλα τα τελευταία νέα που αφορούν το ΤΕΙ Αθηνών

Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr